Kosvoice / Γκούρι σημαίνει πέτρα (Κατσίφη Γ. Θεοδώρα) / Γιώτα Κεφαλά / 4 Απριλίου 2022

ΤΙΤΛΟΣ: ΓΚΟΥΡΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΠΕΤΡΑ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: ΚΑΤΣΙΦΗ Γ. ΘΕΟΔΩΡΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

ΣΕΛΙΔΕΣ: 128

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ΠΑΤΡΙΤΣΙΑ-ΕΥΓΕΝΙΑ

Χρονολογία Έκδοσης: Σεπτέμβριος 2021

«Γκούρι σημαίνει πέτρα. Ήταν το δικό μου βουνό αυτός ο λόφος από σκίνα και πέτρα. Ο ήλιος έκαιγε το χώμα και οι οχιές άφηναν το δέρμα τους .Πέτρα , σκίνα, φρύγανα, γαϊδουράγκαθα. Βουνό ήταν μέσα μου. Μεγάλο, δυσπρόσιτο. Σ αυτόν το βραχώδη τόπο άφηνα κάθε καλοκαίρι το δικό μου δέρμα.»

Πώς περνάει ένα παιδί από τη μεγάλη πόλη στην επαρχία της δεκαετίας του ογδόντα; Ποιες αναμνήσεις μπορεί να έχει από ένα μικρό χωριό και τα καλοκαίρια σε αυτό; Είναι σκληρά τα παιδιά ή η ζωή του χωριού τα αναγκάζει να γίνουν; Ποιες σκανταλιές και αταξίες έκαναν την εποχή που δεν υπήρχαν ηλεκτρονικές συσκευές; Πώς μπορεί να επηρεάσει ένα παιδί μια παλιά ιστορία του χωριού που θα έρθει στην επιφάνεια εξαιτίας της περιέργειας ; Όλες αυτές οι ερωτήσεις θα απαντηθούν από την κ.Κατσίφη στο μικρό, αλλά μαγικό αυτό αφήγημα.

Η δωδεκάχρονη ηρωίδα του βιβλίου είναι ένα ατρόμητο κορίτσι που περνούσε τα καλοκαίρια του στο χωριό της γιαγιάς και έφτιαχνε αναμνήσεις με την παρέα του: τον Τρίχα, τον εγγονό του παπά- Σωτήρη, την αδελφή του τη Μάγδα, το Γιάννη, το γιο του χασάπη, το Στάθη, τον Ελπίδο, την Αθανασία, το Σαράντη (που ήταν συνομήλικοι του Τρίχα) και το Νίκο, το Στάθη, τη Θαλασσινή και τη Λέτα που ήταν η πιο μικρή της παρέας. Αλλά και τις Αμερικάνες- τη Μάργκαρετ, την Άντζελα και τη Τζώρτζια- που έρχονταν κάθε καλοκαίρι και έκαναν του κόσμου τις αταξίες, αλλά δίχως να τις πάρει χαμπάρι κανείς. Καλοκαίρια με επικίνδυνες αποστολές – επίσκεψη στο νεκροταφείο νύχτα-  ισορροπία στον επικίνδυνα κατηφορικό σωλήνα νερού, βόλτες στο πυκνό δάσος πίσω από το νεκροταφείο, σκαρφάλωμα στα δέντρα, κυνηγητό στα χωράφια, κλοπή φρούτων από τα ξένα περιβόλια και τους κήπους.  Εκείνο το καλοκαίρι όμως θα ξεχώριζε από τα άλλα. Ήταν το καλοκαίρι που θα εξιχνιαζόταν το μυστήριο της εξαφάνισης της Γιωργίτσας.

Η Γιωργίτσα, σύμφωνα με τα κουτσομπολιά του χωριού, μια μέρα μπήκε στο δάσος και χάθηκε. Δε γύρισε ποτέ. Και, κάθε φορά που το κορίτσι ρωτούσε τη γιαγιά γι αυτή την ιστορία,  άκουγε πάντα τα ίδια: Η Γιωργίτσα ζούσε σε μια οικογένεια που μετά τη γέννηση του Θέμη, του αδερφού της που είχε επιληψία,  ο πατέρας της έγινε βίαιος, έπινε και ξυλοκοπούσε τη γυναίκα και τα παιδιά του. Η οικογένεια διαλύθηκε μετά την εξαφάνιση της Γιωργίτσας, που δε βρέθηκε ποτέ ούτε ζωντανή ούτε νεκρή. Η μητέρα πέθανε και ο πατέρας ζούσε εξαθλιωμένος μαζί με τον άρρωστο γιο.

Τα παιδιά πάντα αναρωτιόντουσαν τι να είχε συμβεί. Εκείνο λοιπόν το καλοκαίρι και αφού οι Αμερικάνες έβαλαν έπαθλο το γουόκμαν τους για όποιον ανακαλύψει τι έγινε η ηρωίδα αποφασίζει να λύσει το μυστήριο.

Η συγγραφέας γράφει μια καλοκαιρινή ιστορία που κρύβει ένα αστυνομικό μυστήριο. Η γραφή της ρεαλιστική,  παραστατική και συγχρόνως ποιητική μεταφέρει το κλίμα μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί, μιας εποχής που περίσσευε η ανεμελιά, το θάρρος-θράσος, η έλλειψη αίσθησης κινδύνου. Η δράση εκτυλίσσεται σε ένα χωριό που τα παιδιά παίζουν ελεύθερα όλη μέρα στους δρόμους, στα ρέματα, στο βουνό, κάνουν παράτολμα πράγματα εν αγνοία των μεγάλων και επιδιώκουν να μάθουν τα μυστικά που τους κρύβουν. Η ηρωίδα θα δει με τα μάτια της την κατηφόρα που παίρνει ένας άνθρωπος εξαιτίας του προβλήματος υγείας του γιου του και τις τραγικές αποφάσεις που παίρνει, προκειμένου να τον προστατέψει.  Το κορίτσι, στην προσπάθειά του να μάθει την αλήθεια, θα δει με τα μάτια της πού οδηγούνται άνθρωποι χωρίς επιλογές, πως ζουν χωρίς βοήθεια και στήριξη από κανέναν και θα μεγαλώσει βίαια. Μια παράξενη λύπη αλλά και ενοχές  θα την κατακλύσουν  για όλους τους ήρωες του δράματος και κανείς δεν θα μπορέσει να την παρηγορήσει. Και, όπως η ίδια λέει στο τέλος, ένα μέρος της καρδιάς της θα μείνει για πάντα εκεί, στο χωριό, το οποίο δε θα επισκεφτεί ξανά.

Ένα αφήγημα πολύ ανθρώπινο και νοσταλγικό, αληθινό αλλά και συναισθηματικό, που θα φέρει σε επαφή τους νέους αναγνώστες με μια εποχή που περίσσευε η ξεγνοιασιά και απουσίαζε η εικονική πραγματικότητα. Μια ιστορία που θα απολαύσουν εξίσου μεγάλοι και μικροί.

Πηγή:

https://www.kosvoice.gr/gouri