ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ / Η θαυμαστή ιστορία του Κωνσταντίνου Μπρουμίδη / Νίκος Βατόπουλος / 21 Μαΐου 2019

Στο αμερικανικό Καπιτώλιο, στην Ουάσιγκτον, ένας Μιχαήλ Αγγελος του 19ου αιώνα, ο Ελληνοϊταλός Κωνσταντίνος Μπρουμίδης (1805-1880), ζωγράφισε τον τεράστιο θόλο του επιβλητικού κτιρίου. Η εργασία του διήρκεσε 25 χρόνια και ο ίδιος πέρασε στο πάνθεον των Ευρωπαίων καλλιτεχνών που αιμοδότησαν τις ΗΠΑ. Ο Μπρουμίδης, γνωστός στη διεθνή βιβλιογραφία ως Constantino Brumidi, καθώς γεννήθηκε στη Ρώμη, ήταν γιος του Σταύρου Μπρουμίδη, από τα Φιλιατρά. Ο πατέρας του εγκατέλειψε τη Μεσσηνία στα τέλη του 18ου αιώνα και αναζητώντας καλύτερη ζωή έφτασε μέσω Ζακύνθου στην Ιταλία. Στη Ρώμη παντρεύτηκε την Αννα Μπιανκίνι και γέννησαν τον Κωνσταντίνο.

Αυτή η ιστορία, σε κύκλους χρόνου και ροής μετανάστευσης, είναι ο καμβάς του νέου εικονογραφημένου βιβλίου για παιδιά (αλλά όχι μόνο) του Γρηγόρη Χαλιακόπουλου, ενός συγγραφέα που αγαπάει τις ωραίες αφηγήσεις, το θέατρο και τους αφανείς ήρωες. Το βιβλίο με τίτλο «Ο ζωγράφος με τις τρεις πατρίδες» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καλειδοσκόπιο και κοσμείται από τη θαυμάσια εικονογράφηση του Απόστολου Βέττα, του εκλεκτού και διακεκριμένου σκηνογράφου. Ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος είχε το πάθος να μας δώσει μια χαραμάδα στη ζωή του Μπρουμίδη (που είχε γίνει και γραμματόσημο από τα Ελληνικά Ταχυδρομεία το 1981), και μέσα από μια ιδιότυπη αφήγηση (κύκλοι ζωής σαν δακτύλιοι σε κορμό δέντρου ή σαν δίνες στον ωκεανό) μιλάει με σύγχρονη γλώσσα για μια «παλιά» ιστορία. Η ανάδυση του Κωνσταντίνου Μπρουμίδη ως ήρωα σε παιδικό βιβλίο έχει δυναμική, καθώς ο Γρηγόρης Χαλιακόπουλος τον παρουσιάζει ως διαχρονικό πρότυπο. Ελληνας, Ιταλός και Αμερικανός, με την οικογενειακή διαδρομή να εκτείνεται από τα Φιλιατρά ώς την Ουάσιγκτον, ο Κωνσταντίνος Μπρουμίδης, με το νεο-αναγεννησιακό έργο στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον, φτάνει στους αναγνώστες ως ένας ήρωας παντός καιρού, καθώς η ανάγκη για μια καλύτερη ζωή ώθησε τον πατέρα του να αφήσει τη Μεσσηνία και να πάει στην Ιταλία και τον ίδιον να αφήσει τη Ρώμη και να πάει στην Αμερική. Το καύσιμο είναι η αυτοβελτίωση και πατρίδα είναι ο τόπος που σε δέχεται και σε αγκαλιάζει.