Ο Ευτύχης ταξιδεύει στα σχολεία

Ο Ευτύχης ταξιδεύει στα σχολεία κοντά στα παιδιά

Ο εθελοντής Τάσος Μαραγκουδάκης του Συλλόγου Εθελοντικής Προσφοράς και Στήριξης “Ορίζοντας” που στηρίζει παιδιά και ενηλίκους με νεοπλασματικές ασθένειες πρότεινε στο σχολείο που πηγαίνει το παιδί του να ξεκινήσει μια δράση που να βασίζεται στο παραμύθι του “Ευτύχη” αλλά ο πρωταγωνιστής να δραπετεύσει από τις σελίδες του βιβλίου και να πάρει… σάρκα και οστά.

Όπως εξηγεί και ο ίδιος «Ψάχναμε ένα τρόπο για το πώς ο “Ορίζοντας” θα αποκτήσει επαφή με όλα τα παιδιά κι όχι μόνο με τα παιδιά που έχουν ασθενήσει»

Περισσότερα για τη δράση εδώ! 

Η συγγραφέας Ευδοκία Σκορδαλά-Κακατσάκη συνομίλησε με τις "διαδρομές" από τα Χανιώτικα νέα και εξήγησε το μήνυμα που μεταφέρει ο Ευτύχης...

Ενα παραμύθι για την ελπίδα

Ο λούτρινος Ευτύχης ξεπήδησε μέσα από τις σελίδες του παραμυθιού “Ο Ευτύχης και το Ουράνιο Τόξο” και οι “διαδρομές” συνομίλησαν με τη συγγραφέα του βιβλίου Ευδοκία Σκορδαλά – Κακατσάκη για το πώς γεννήθηκε ο ήρωάς της αλλά και ποιο είναι το μήνυμα που κουβαλάει μαζί του στις συναντήσεις του είτε με τους αναγνώστες είτε με τα παιδιά.

Πότε και πώς γεννήθηκε ο Ευτύχης;

Η “γέννηση” του Ευτύχη, είναι ολόκληρο… παραμύθι! Ο Ευτύχης ήταν το όνειρο μιας πολύ αγαπημένης μου φίλης, της Λένας Αναστασίου. Εκείνη είχε την ιδέα πως πρέπει να υπάρχει ένα παραμύθι που να μιλά στα μικρά παιδιά και όχι μόνο, για τη λαίλαπα του καρκίνου. Να μιλά, να εξηγεί, να ανακουφίζει, να δίνει κουράγιο κι ελπίδα. Να διαλαλεί πως ο καρκίνος μπορεί να νικηθεί. Η ίδια είχε πριν πολλά χρόνια αναμετρηθεί μαζί του. Κι από τότε στόχος και σκοπός της ζωής της είναι να βοηθά με κάθε τρόπο, όλους εκείνους, μικρούς και μεγάλους, που νοσούν από καρκίνο. Πρέπει να ήταν αρχές του 2000, όταν χτύπησε το τηλέφωνό μου και άκουσα για πρώτη φορά τη φωνή της. Μου συστήθηκε, μου είπε πως από τη Νομαρχία ο Δημήτρης Νικολακάκης της έδωσε το όνομά μου, όταν ζήτησε να της συστήσουν κάποιον που γράφει παραμύθια. Μου εξήγησε τι ακριβώς ήθελε! Ηταν μια παράξενη συγκυρία! Γιατί από καιρό τριβέλιζε το μυαλό μου η ιδέα να γράψω ένα παραμύθι, όπου ένα αρκουδάκι συναντιέται με το Ουράνιο Τόξο! Ωστόσο έψαχνα να βρω έναν σοβαρό λόγο για τούτο το αντάμωμα! Να, λοιπόν, ο λόγος! Το αρκουδάκι μου θα αρρώσταινε από καρκίνο! Ετσι δέχτηκα να γράψω το παραμύθι που η Λένα ονειρευόταν.

Δύσκολο εγχείρημα;

Το εγχείρημα ήταν πολύ σοβαρό. Δεν ήξερα τίποτα για τον καρκίνο. Για να μετουσιώσω την σκληρή αλήθεια σε παραμύθι, έπρεπε να μάθω πολλά, να νιώσω πολλά! Δεν ήταν εύκολο. Με τη Λένα πήγαμε και ξαναπήγαμε στην Αθήνα, στο Νοσοκομείο Παίδων “Αγλαΐα Κυριακού”. Εκεί είδα παιδιά, με γυμνά, σαν φεγγαράκια λαμπερά, κεφαλάκια! Εκεί, η διευθύντρια τού Ογκολογικού κα Ελένη Βασιλάτου-Κοσμίδη μου μίλησε ονομαστικά για τα “παιδιά” της! Για τα όνειρα, τις επιθυμίες τους, τα χαρίσματά τους! Γι’ αυτά που θεραπεύτηκαν και συνεχίζουν τη ζωή τους! Μου περιέγραψε τις εξετάσεις που κάνουν, μία προς μία, τις οδυνηρές παρενέργειες των φαρμάκων! Μου εξομολογήθηκε τις αγωνίες και τις ελπίδες της! Και το σπουδαιότερο, μου σύστησε να γράψω για τη λευχαιμία. Το είδος του καρκίνου, με την πιο ευοίωνη πρόγνωση! Είπαμε! Το παραμύθι έπρεπε να δίνει παραμυθία κι ελπίδα, λέγοντας την αλήθεια! Και με γονείς μίλησα. Γονείς, που μου περιέγραψαν λεπτό προς λεπτό την “περιπέτεια” του παιδιού τους με τον καρκίνο. Κρατούσα σημειώσεις, έγραφα στο χαρτί, στο μυαλό, μα προπαντός στην ψυχή μου! Ετσι όλα όσα έγραψα, ακόμα και τα ονόματα των παιδιών, είναι αληθινά. Αλλά όταν τελείωσα το παραμύθι και το διάβασα, έκλαιγα με αναφιλητά! Φυσικά ο σκοπός μου δεν ήταν να κάνω αυτούς που το διαβάζουν να κλαίνε. Σκοπός μου ήταν να δώσω ελπίδα, παραμυθία! Το έγραψα και το ξανάγραψα, λοιπόν! Δεν ξέρω κι εγώ πόσες φορές… ώσπου ν’ αποφορτιστεί από τον πόνο και την οδύνη. Τελικά, “Ο Ευτύχης και Το Ουράνιο Τόξο” έγινε βιβλίο με τη χρηματοδότηση του ιδιωτικού Νηπιαγωγείου “Το Εργαστήρι”, που είναι στη Γλυφάδα Αθηνών και κυκλοφόρησε το 2004 από τις εκδόσεις “Καλειδοσκόπιο”.

Πώς βλέπετε τη δράση που έχει ξεκινήσει από τα σχολεία;

Ενοιωθα πάντα μεγάλη χαρά και συγκίνηση, όταν, πηγαίνοντας σε σχολεία, μου έλεγαν νηπιαγωγοί και δάσκαλοι πως οι μικροί μαθητές τους αγαπούν ιδιαίτερα τον Ευτύχη μου! Ποιος γονιός δεν θέλει να αγαπούν τα παιδιά του! Τώρα που ο Ευτύχης έχει μπει στο πρόγραμμα του “Ορίζοντα” και “ταξιδεύει” από σχολείο σε σχολείο, από τάξη σε τάξη, από αγκαλιά σε αγκαλιά, που ζει ανάμεσα στα παιδιά, που τρώει και παίζει μαζί τους, που έχει την καθημερινή έγνοια και φροντίδα τους, είμαι και χαρούμενη και περήφανη! Γιατί μ’ αφορμή τον Ευτύχη, τα παιδιά μαθαίνουν για την αρρώστια και τη θεραπεία της, αλλά και για την πρόληψή της μέσω της σωστής διατροφής, της άσκησης, της αποχής από το κάπνισμα, της προστασίας του περιβάλλοντος. Μαθαίνουν τις αξίες του εθελοντισμού! Και είναι πολύ συγκινητικό που μικροί εθελοντές πήγαν στο πασχαλινό παζάρι του “Ορίζοντα” κι ετοίμασαν κάρτες και λαμπάδες για παιδιά που βρίσκονται σε Νοσοκομεία!

Το μήνυμα που στέλνει ο Ευτύχης;

Το πρωταρχικό του μήνυμα είναι πως καρκίνος δεν σημαίνει οπωσδήποτε θάνατος! Πως μπορεί να νικηθεί! Αλλά μιλάει κατ’ επέκταση για την οποιαδήποτε αναποδιά και μπόρα που τυχαίνει στη ζωή μας. Κάποτε μια γιαγιά μου είπε πως όταν ο μικρός της εγγονός μαλώνει με τη μαμά του, κλείνει ο ένας το μάτι στον άλλο (γιαγιά και εγγονός) και μουρμουρίζουν το στίχο που γράφω: Μη φοβάσαι μπόρα είναι/ κι όπου να ’ναι θε να φύγει,/ λαμπερό ουράνιο τόξο/ και για σένα θ’ ανατείλει! Με την ευκαιρία, να πω πως ο στίχος περιέχεται στο ποίημά μου “Το τραγούδι του Ουράνιου Τόξου” και μελοποιήθηκε από τον σπουδαίο πιανίστα, συνθέτη και τραγουδοποιό Στέφανο Κορκολή! Το τραγούδησαν, σε παγκόσμια πρώτη, ο ίδιος μαζί με την δικιά μας (Καστελιανή), την υπέροχη Σοφία Μανουσάκη, σε μια συναυλία που έδωσαν για τον “Ορίζοντα” στις 30 Ιούλη του 2014, στο πέτρινο θεατράκι του Εμπρόσνερου. Το cd, όταν κυκλοφορήσει, θα δίνεται μαζί με το βιβλίο. Κι ακόμα να πω, ότι σκοπός του Συλλόγου είναι ο Ευτύχης να ταξιδέψει κι εκτός Χανίων κι εκτός Κρήτης κι εκτός Ελλάδας!…

Ευχαριστούμε πολύ τα Χανιώτικα Νέα, τη στήλη "Διαδρομές" και τον εθελοντή Τάσο Μαραγκουδάκη  του Συλλόγου Εθελοντικής Προσφοράς και Στήριξης “Ορίζοντας”.