Κριτική του βιβλίου "Ήλιος με Μουστάκια" του Μιχάλη Βούλγαρη
O Μιχάλης Βούλγαρης γράφει για το βιβλίο της Μελίνας Σιδηροπούλου "Ήλιος με μουστάκια" σε εικονογράφηση Πέρσας Ζαχαριά.
«Οι Ιάπωνες το ονομάζουν mono no aware. Μερικοί άλλοι λαοί του έχουν αποδώσει άλλα ονόματα. Weltschmerz το ονομάζουν οι Γερμανοί, lacrimae rerum οι Ρωμαίοι. Στην ελληνική μπορεί να αποδοθεί ως πάθος για τα πράγματα. Ποια πράγματα; Τα καθημερινά, τα μικρά, τα φαινομενικά ασήμαντα.
Το βιβλίο «Ήλιος με μουστάκια» διαβάζεται, σχεδόν απνευστί, Κυριακή πρωί πρωί. Η Κυριακή είναι μία περίεργη ημέρα, με μία γλυκόπικρη, στοχαστική διάθεση –άλλοι ίσως τη χαρακτηρίσουν μελαγχολική, αλλά αυτό θα αδικούσε και εκείνη και εμάς. Έτσι και το βιβλίο της Μελίνας, όπου οι αφηγηματικές αναμνήσεις της «Μαρίνας» αναγκάζουν τα χείλη να μειδιάσουν, το μυαλό ν’ αναπολήσει και την καρδιά να σφιχτεί τόσο δα, όσο χρειάζεται για να καταλάβει.
Η ζωή είναι ένα πραγματικά αλλόκοτο ταξείδι. Τι μπορεί να πει κανείς γι’ αυτό; Ανατέλλουν ήλιοι με μουστάκια, μεσουρανούν, μεσουρανούμε κι εμείς μαζί τους χαρούμενοι, κι έπειτα –όχι απροειδοποίητα, αλλά ποιος θέλει να το αποδεχτεί;– δύουν, κι απομένουμε εμείς να χτίζουμε πολύπλοκες κατασκευές στη φαντασία μας, προσπαθώντας να γεφυρώσουμε το χάσμα που χαίνει εμπρός μας.
Το βιβλίο είναι μία συλλογή ύμνων στους αιθεροβάμονες και στους εσωστρεφείς. Σε όσους παρατηρούν τη ζωή «απ’ έξω», και αυτό που παρατηρούν δεν τους πολυαρέσει, δεν το καλοδέχονται. Για αυτό αντεπιτίθενται αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία τους, και –με την απόλυτη εξουσία ενός ζωγράφου επί του καμβά του– ζωγραφίζουν μουστάκια στον ήλιο, εκφωνούν επινίκιους λόγους, χτίζουν πολιτείες πάνω στα παγωμένα τζάμια, εκδικούνται τα Χριστούγεννα ξεσπώντας στους κουραμπιέδες, προσπαθούν να παρηγορήσουν τον θεό που λαχταρά μια αγκαλιά.
Η εικονογράφηση δένει άψογα με το κείμενο, δίχως να το διακόπτει, δίχως να προσπαθεί να αποσπάσει την προσοχή μας από τα πάθη της μικρής «Μαρίνας». Αντίθετα, συμπληρώνει και πέρι-γράφει το λεπτό ύφος του βιβλίου.
Εύχομαι από βάθους καρδίας το βιβλίο να είναι καλοτάξιδο, όπως του αξίζει, και ευχαριστώ, Μελίνα, για αυτό το κυριακάτικο πρωινό.»
Πηγή:
In Same Category
- Ο Αναγνώστης / Για ένα ποδήλατο / Εύη Γερασίμου-Καλλιγά / Οκτώβριος 2024
- Σκεπτικό βράβευσης White Ravens 2024 (αγγλικά) / Το κοτσύφι
- Διάστιχο / Ελένη Γεωργοστάθη: «Φίλοι δεμένοι με κλωστή» / Κατερίνα Ζαμαρία / 19 Σεπτεμβρίου 2024
- Ο Αναγνώστης / Μικρά κριτικά εικονογραφημένα… με δυο λόγια / Μαρίζα Ντεκάστρο / Σεπτεμβριος 2024
- efsyn.gr / «Μια φωλιά για μένα» της Βαλεντίνας Παπαδημητράκη / Μαρία Μυστακίδου / 3 Μαρτίου 2024