KosVoice / Βιβλία για νέους (Παπούτσια με λουράκι) / Γιώτα Κεφαλά / 2 Μαρτίου 2021

Συγγραφέας: Στεφανίδη Φωτεινή

Εκδότης: Καλειδοσκόπιο

Χρονολογία Έκδοσης: Νοέμβριος 2020

Αριθμός σελίδων: 64

21 μικρές ιστορίες , σπαράγματα της παιδικής και εφηβικής ζωής της Φωτεινής Στεφανίδη περιέχονται στο βιβλίο . Η συγγραφέας μας μεταφέρει στο Νέο Ηράκλειο τη δεκαετίας του εξήντα και των αρχών του 1970. Ένα προάστιο της Αθήνας που δε θυμίζει σε τίποτε το σήμερα. Σπίτια χαμηλά, λουλούδια και δέντρα, ο γαλατάς με το γαϊδουράκι του, δρόμοι χωρίς πεζοδρόμιο, ο μπακάλης της γειτονιάς και τα ανοιχτά τσουβάλια με τα όσπρια, ο τηλεφωνικός θάλαμος, τα σπίτια με τις μάντρες από τσιμεντόπλιθο.

Όλες οι ιστορίες διαδραματίζονται στη διάρκεια της δικτατορίας, των απαγορεύσεων αλλά και της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Έτσι βλέπουμε τον πατέρα της ηρωίδας να δίνει το παρών στην αστυνομία, λόγω των πολιτικών του πεποιθήσεων, κάθε μήνα, τον αστυνόμο να εμφανίζεται στην πόρτα του σπιτιού της, ενώ μέσα από τις ιστορίες της διαφαίνεται η καταπίεση και η στέρηση των ατομικών ελευθεριών. Το όλο ιστορικό κλίμα δίνεται, όμως, λογοτεχνικά και δεν βαραίνει τη συνολική αφήγηση.

Κάθε ιστορία είναι και ένα βήμα πιο κοντά προς την ενηλικίωση της αφηγήτριας. Ξεκινά με τον πατέρα που παίρνει τα μέτρα για τα παπούτσια της από την πατούσα της με το χαρτί και το μολύβι, ενώ η ίδια κοιμάται, έπειτα με τη μητέρα που της ράβει την ποδιά για το σχολείο και κεντά το γιακαδακι της, συνεχίζει με τα αθώα ερωτικά σκιρτήματα, τα πρώτα εικαστικά βήματα της -το σπίτι που χτίζει με τα ξυλάκια παγωτού και τη φλούδα ευκάλυπτου στην αυλή του σχολείου, ο πάνινος γάτος που δημιουργεί τη βραδιά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου και ενώ η οικογένεια ανησυχεί για την απουσία του αδερφού της-και τελειώνει με το πορτραίτο που της φτιάχνει ο πατέρας της στην τελευταία ιστορία του βιβλίου. Μικρές ιστορίες , μικρά στιγμιότυπα από τη ζωή της συγγραφέα.

Κεντρική φιγούρα των αφηγήσεων αποτελεί ο πατέρας της. Ζωγράφος ο ίδιος φαίνεται ότι αποτελεί και το πρότυπο της. Από μικρή τον παρατηρεί να δημιουργεί, καθισμένη στα γόνατο του ανακαλύπτει χρώματα και τεχνικές, και αρχίζει τις δικές της καλλιτεχνικές απόπειρες. Η μάνα ακολουθεί σε δεύτερο ρόλο μεν, αλλά πανταχού παρούσα: μαλώνει, στηρίζει, γίνεται συνένοχη της κόρης, τιμωρεί, αλλά και στηρίζει τις κλίσεις της . Η συγγραφέας, ένα παιδί γεμάτο φαντασία, βιώνει με έντονο τρόπο στιγμές, αισθήσεις, συμβάντα και τα αποτυπώνει στο παιδικό της μυαλό με ένα εικαστικό τρόπο. Σε όλες τις ιστορίες κυριαρχούν οι αισθήσεις και τα χρώματα. Σκηνές της ζωής της γίνονται ζωγραφικοί πίνακες που ξεδιπλώνονται μπροστά στα μάτια του αφηγητή.

Οι ιστορίες του σχολείου της δίνουν το κλίμα της εποχής: αυταρχισμός, καλοί και κακοί δάσκαλοι, σχολικές ποδιές και γυαλισμένα μαύρα παπούτσια, τιμωρίες και επιπλήξεις, σχολικές επιδείξεις και επιθεωρητής. Εικόνες μιας άλλης εποχής που θα θυμίσουν πολλά στον ενήλικο αναγνώστη.

Η αφηγήτρια όλα αυτά τα διηγείται με μια στερεή , εκφραστική γλώσσα, πλούσια σε χρώματα και εικόνες. Η οπτική της είναι νοσταλγική και τρυφερή, αλλά μεταφέρει και ένα γλυκόπικρο τόνο. Παρά την αφαιρετικότητα του, ο λόγος της είναι εύληπτος και πολύ γοητευτικός.

Ένα βιβλίο που θα ταξιδέψει τους μεγαλύτερους σε ηλικία σε ένα παρελθόν που γνωρίζουν και τους νεώτερους σε μια εποχή που μπορεί να μην την έζησαν, αλλά μπορεί να γίνει η αφορμή για σύγκριση με τη δική τους.

Πηγή:

https://www.kosvoice.gr/παπουτσια-με-λουρακι