Kosvoice / Ίδια έχουμε μαμά (Σ. Μιχαηλίδου, Χ. Χαραλάμπους) / Μαριάννα Κουμαριανού / 15 Δεκεμβρίου 2021

Συγγραφέας: Στέλλα Μιχαηλίδου

Εικονογράφος: Χρύσω Χαραλάμπους

Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο

Χρονολογία Έκδοσης: 2021

Τι είναι το Γατουχάν; Ένα νησί σε σχήμα γατοπατούσας, τόσο μικρό που κανένας χάρτης δεν το φανερώνει. Εκεί έμεναν γάτες. Γάτες που καθεμία ζούσε μερικές εκατοντάδες χρόνια. Κι ο κύριος Χουρχούρης εκεί ζούσε κάποτε. Τώρα ζει με την αγαπημένη του Ζιζή στη Θεσσαλονίκη. Από το Γατουχάν έχει φέρει ένα βιβλίο με απομνημονεύματα. Με ιστορίες αληθινές που συνέβησαν εκεί. Και είναι ό,τι πιο πολύτιμο έχει!

Κύριο χαρακτηριστικό των Γατουχανών ήταν η πλούσια και λαμπερή γούνα τους, η μακροζωία τους και το ότι αντί να μιλούν, το καθετί το χόρευαν και το τραγουδούσαν.

Η πιο σημαντική ιστορία του Χουρχούρη ήταν η ιστορία «Ίδια έχουμε μαμά!»: κάποτε, στο όμορφο νησί, ήρθε μια υπεργεμάτη βάρκα με γατιά μικρά – μεγάλα – μωρά – γέρικα… Έψαχναν να βρουν έναν τόπο να κατοικήσουν γιατί στον τόπο τους γινόταν πόλεμος. Οι κάτοικοι, αντί να τους καλοδεχτούν και να τους βοηθήσουν, τους κατηγορούσαν και τους έδιωχναν. Τα μικρά γατιά του Γατουχάν, τους είδαν ως φίλους. Ως θησαυρό που ήρθε σε αυτούς! Έδωσαν “μάχη” τα μικρά γατιά με τα υπόλοιπα γατιά… Μέχρι που ξέσπασε μια δυνατή καταιγίδα. Όλοι φοβήθηκαν πολύ και κινδύνεψαν να πνιγούν. Και τότε όλα τα γατιά έγιναν “παιδιά της θάλασσας”. Απέκτησαν την ίδια μαμά. Δεν ξεχώριζε κανένα γατί από κανένα άλλο. Είτε φτωχά είτε άρρωστα είτε με αξιώματα είτε με πλούτη και τιμές… Όλα τα γατιά ήταν το ίδιο. Ενώθηκαν σε έναν κοινό σκοπό: να σωθούν όσο περισσότεροι γίνεται! Χωρίς διακρίσεις.

Εμφανές, σαφές και επίκαιρο είναι το θέμα με το οποίο καταπιάνεται το βιβλίο της Μιχαηλίδου. Ανάμεσα στα τόσα άλλα που υπάρχουν, η συγγραφέας διαλέγει το γένος των γατιών για να μιλήσει για τους πρόσφυγες. Βοηθάει η επιλογή αυτή ώστε να πάρουμε απόσταση από ό,τι συμβαίνει στους ανθρώπους και να δούμε το καθετί μέσα από τις γάτες – ζώο αγαπητό για τους περισσότερους από εμάς.

Οι γάτες πρόσφυγες παρουσιάζονται ως ένα γεγονός. Αυτό που φωτίζει όμως η συγγραφέας είναι οι αντιδράσεις των γατιών στο Γατουχάν. Μας δίνει την άλλη πλευρά, αυτή των “ευνοημένων”, που βλέπουν ως απειλή τη βάρκα με όσους έρχονται.

Από την άλλη, εμφανίζονται τα παιδιά με μια νέα οπτική: στη βάρκα βλέπουν καινούργιους φίλους! Σαν μια ευκαιρία να γνωρίσουν περισσότερο τον κόσμο, πέρα από το μικρό τους νησάκι. Είναι εντυπωσιακό που ξεκινάει διαμάχη ανάμεσα στα γατιά του νησιού. Για το ίδιο γεγονός έχουν τόσο διαφορετική στάση και άποψη! Μέχρι που ο καιρός και η θάλασσα αγριεύει και όλοι είναι ανίκανοι και αβοήθητοι απέναντι στα στοιχεία αυτά.

Μερικές φορές, το γεγονός ότι είμαστε βολεμένοι στη ζεστασιά του σπιτιού μας και των δικών μας ανθρώπων, μας κάνει να θεωρούμε ότι αυτή και μόνο είναι η πραγματικότητα και οτιδήποτε έρχεται να αλλάξει –τρόπον τινά – την πραγματικότητα αυτή είναι ξένο, κακό, ανεπιθύμητο… Αν βγαίναμε λίγο από αυτή τη σφαίρα, θα βλέπαμε ότι μάλλον συγκυρίες που δεν μπορούμε να ελέγξουμε μας έχουν σε μια καλή ή όχι καλή κατάσταση και ίσως τότε να αναθεωρούσαμε πολλά από τη στάση απέναντι στη ζωή…

Ένα στοιχείο που μου άρεσε πολύ είναι ότι η ιστορία του γάτου είναι γραμμένη σε έμμετρη μορφή. Έχει τον ρυθμό και την ένταση του έμμετρου λόγου, χωρίς όμως να είναι απλουστευτική – να βρίσκει λέξεις με ρίμες για να συμπληρώνει. Επίσης, όλες οι μικρές – καλές γάτες, που ήθελαν και προσπαθούσαν να βοηθήσουν, όλες, έχουν το όνομα ενός ήρωα παραμυθιού. Βλέπουμε τον Αλή Μπαμπά, τη Ραπουντζέλ, τον Σεβάχ… Ήρωες που έχουμε ακολουθήσει την πορεία της ζωής τους και ίσως κάποιοι έχουν ταυτιστεί, εδώ παρουσιάζονται ως γάτες σωτήρες, σε αντίθεση με όλες τις άλλες, που καμία δεν εμφανίζεται με όνομα.

Τελικά, όλοι είναι παιδιά της ίδιας μαμάς. Όλοι είμαστε παιδιά του ίδιου ουρανού.  

Την εικονογράφηση της στήλης έχει επιμεληθεί η Πωλίνα Παπανικολάου. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στον σύνδεσμο: www.polinapapanikolaou.eu

Πηγή:

https://www.kosvoice.gr/idia-exoume-mama