Elniplex / Κοτσίδα ανανάς, της Μυρτώς Καλοφωλιά (εικ.: Πέρσα Ζαχαριά) / Απόστολος Πάππος / 13 Ιουνίου 2023

Η Μυρτώ Καλοφωλιά και η Πέρσα Ζαχαριά ενώνουν τις δυνάμεις τους για άλλη μια φορά προσφέροντας μια ακόμη απολαυστική ιστορία.

Περί τίνος πρόκειται

Η Ελένη και η Άννα είναι αχώριστες. Η Άννα παίρνει συχνά την Ελένη μαζί της στην πρόβα. “Όταν μεγαλώσει θα γίνω μουσικός σαν κι εσένα, μαμά” λέει στην Άννα η Ελένη. “Και θα παίζω βιολί σε ορχήστρα”. Βέβαια άλλες φορές θέλει να γίνει εξερευνήτρια εντόμων, δύτρια για να κολυμπά πλάι σε δελφίνια, μπογιατζού γιατί θέλει να ζωγραφίζει μεγάλες επιφάνειες.

Έχουν μακριά μαλλιά και τα ίδια μάτια. Μοιάζουν σταν δυο σταγόνες νερό, λένε όλοι. Η Ελένη πιάνει τα μαλλιά της πάνω. “Είναι σαν ανανάς” της λέει ο διπλανός της. Τα απογεύματα η Ελένη πηγαίνει στο ωδείο, μαθαίνει βιολί σαν τη μαμά της. Το μήλο κάτω από τη μηλιά θα πέσει, λένε. Αλλά τα μήλα είναι στρογγυλά, κατρακυλούν καμιά φορά, δεν πέφτουν από κάτω από τη μηλιά.

Τα Σάββατα βλέπει τη γιαγιά της. “Να βλέπεις με τα δικά σου μάτια και να μιλάς με τη δική σου φωνή” της λέει η γιαγιά της, όπως της έλεγε η δική της γιαγιά. Κι εκείνη το κρατάει αυτό το μυστικό.

Εστιάζοντας

Η βραβευμένη στο ντεμπούτο της με το Κρατικό Βραβείο για την Μοναχική Υπόθεση, Μυρτώ Καλοφωλιά, γράφει με το ιδιαίτερο στυλ της μια ακόμα ιστορία με δυνατό αποτύπωμα. Πάλι βηματίζει δίπλα στον κόσμο των μοναχικών σκέψεων, του προσωπικού ίχνους του μικρού παιδιού που αναζητά τον εαυτό του∙ μπαίνει σε μια ακόμα μία ιδιαίτερη και συχνή παράμετρο της ζωής πολλών παιδιών, όπου η ζωή τους, η ύπαρξή τους, από την εμφάνιση και τον χαρακτήρα, μέχρι τις συνήθειες και τα ταλέντα, παραλληλίζεται με τη ζωή των γονιών τους ή κάποιου άλλου συγγενή τους, αδέρφια, παππούδες κτλ. Τα παιδιά συχνά ενοχλούνται, αμύνονται σε αυτήν την εξίσωση, θέλουν να αισθανθούν μοναδικά, διαφορετικά, όσο κι αν αγαπούν τους ανθρώπους τους ή κάποιες από τις συνήθειές τους.

Η επιλογή του τίτλου, ένα πείραγμα κάποιου συμμαθητή της μικρής, φανερώνει τη διαφοροποίηση της κοτσίδας της σε σχέση με εκείνη της μητέρας της ως ένα πρώτο, το ελάχιστο μήνυμα διαφοράς των δυο τους. Από εκεί, από εκείνο το δέσιμο των μαλλιών, ξεκινά το προσωπικό της ξεχώρισμα, για να τραβήξει το δικό της μονοπάτι, να μην είναι ένα ακόμα μήλο κάτω από μια μηλιά, να μυρίσει με τη δική της μύτη, να δει με τα δικά της μάτια, να αντικατοπτριστεί στον κόσμο με τις δικές της ικανότητες, επιθυμίες και αισθήσεις, να διαβεί με τις δικές της επιλογές κάθε στιγμή, να εκφραστεί ετερότροπα, ελεύθερα. Η συγγραφέας, δίχως αφηγηματικά κενά ή άλματα, με μεστότητα και ωριμότητα, με σύγχρονη γραφή, που δεν μπλέκεται εμφανώς στα ανισόπεδα του διδακτισμού, αποδεσμεύει με νοηματική πληρότητα τις σκέψεις, τον αυτοπροσδιορισμό και την κάθαρση της μικρής ηρωίδας της, καθώς ζυμώνεται μέσα στον συχνά ανιαρό κόσμο των μεγάλων.

Ανανεωτικό πνεύμα κομίζει στις τελευταίες της δουλειές η Πέρσα Ζαχαριά. Δίχως να εγκαταλείπει τις γραμμές της, η ταλαντούχα εικονογράφος φωτίζει και εμπλουτίζει την παλέτα της με ένα μεγαλύτερο και πιο αισιόδοξο εύρος χρωμάτων από τις συχνά αγαπημένες της αποχρώσεις του γκρι, του καφέ, των γήινων αποτυπώσεων. Με λιτότητα και εκφραστικότητα, προσφέρει στην ιστορία το οπτικό ανάπτυγμα που απαιτεί.

Για αναγνώστες από 5 περίπου ετών

Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο

Πηγή:

https://www.elniplex.com/kotsida-ananas