Elniplex / Τα γράμματα φταίνε, της Δέσποινας Ηρακλέους / Κατερίνα Χατζηανδρέου / 20 Ιανουαρίου 2022

κιακό κοινό: 4,5+ (target 5-7) – Εικονογραφημένο βιβλίο για παιδιά

Το σχολείο μας προετοιμάζει για τη ζωή σε έναν κόσμο που δεν υπάρχει.
Αλμπέρ Καμί

Ο Παναγιώτης ήθελε να πάει σε σχολείο μάγων, αλλά οι γονείς του τον πήγαν σε κανονικό σχολείο όπου διευθύντρια είναι η ψηλή, στρογγυλή και με μαύρα γυαλιά κυρία Πελαγία. “Οι καλύτερες εργασίες με τα πιο ωραία γράμματα θα μπαίνουν εδώ”, είπε η κυρία Πελαγία δείχνοντας τη μεγάλη πινακίδα του διαδρόμου.”Εμένα καθόλου δεν μου άρεσε η πινακίδα“, λέει ο Παναγιώτης. Είχε ένα δίκιο. Η πινακίδα γέμισε ονόματα, γρήγορα. Η δασκάλα τους, η κυρία Ολυμπία, τα έβαλε όλα τα ονόματα. Εκτός από του Παναγιώτη που προσπαθούσε πολύ να γράψει το όνομά του αλλά τα γράμματα δεν τον άφηναν…

Το Π γίνεται πόρτα από την οποία περνάει ένας ελέφαντας με μαγιό, ένας ακροβάτης φαλακρός, ένας ρινόκερος που ψάχνει το κέρατό του και μια μύγα που οδηγεί μοτοσυκλέτα. Καταλαβαίνετε τι έγινε με τα υπόλοιπα γράμματα. “Παναγιώτη, πότε επιτέλους θα μάθεις να γράφεις το όνομά σου; Εδώ είμαστε σοβαρό σχολείο με εξαιρετικά αποτελέσματα. Μου καταστρέφεις την πινακίδα. Και αυτό δεν θα το ανεχθώ!”

Τα γράμματα χορεύουν, μεταμορφώνονται, μετακινούνται, αλλάζουν, σβήνουν, θολώνουν. Ο Παναγιώτης είναι ένα από τα χιλιάδες παιδιά σε κάθε χώρα που δεν τα έχει καλά μαζί τους. Όχι λόγω απέχθειας, ανίας ή επιλογής. Το λένε δυσλεξία ή δυσγραφία (εν προκειμένω κάτι τέτοιο μοιάζει αλλά δεν έχει σημασία) ή δυσαριθμησία ή δυσαναγνωσία. Δεν έχει σημασία το όνομα. Η συγγραφέας και εκπαιδευτικός Δέσποινα Ηρακλέους φωτίζει μέσα από ένα μεστό κείμενο αρκετές παραμέτρους της κατάστασης: πρώτο το παιδί που βλέπει ότι έχει να ανέβει ένα βουνό και χάνεται αβοήθητο. Μεταβαίνοντας από το νηπιαγωγείο στο δημοτικό σχολείο, το σοκ της γραφής και της ανάγνωσης που περικυκλώνει το παιδί είναι μεγάλο και αχανές. Τα προγράμματα μετάβασης και προσαρμογής στο νέο σχολείο πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια για αυτόν τον λόγο, αλλά και για συναισθηματικούς, ψυχολογικούς λόγους.

Δεύτερον είναι το σχολείο όπου μέσω της διευθύντριας εμφανίζει απαιτήσεις και ενδιαφέρον μόνο για την εικόνα και το κύρος του αλλά όχι για τις ιδιαιτερότητες του μαθητή τον οποίο αντί να βοηθήσει αποθαρρύνει ακόμα περισσότερο. Και ακολούθως, ο πατέρας του Παναγιώτη που τις περισσότερες φορές είναι απορροφημένος, απασχολημένος, κάπου αλλού. Αυτό το πολύ συχνό εκρηκτικό μείγμα έχει ως αποτέλεσμα ένα διαφορετικό παιδί που ενώ διαθέτει άλλα ταλέντα και δεξιότητες, όπως τη δημιουργία ιστοριών για τα γράμματα που βλέπει να μεταμορφώνονται, εμείς εμμονικά επιμένουμε να προσδοκούμε από αυτό τις ίδιες επιδόσεις και συμπεριφορές με το 90% των παιδιών. Είναι σαν το περίφημο σκίτσο:

Με μια λέξη, θα διορθωνόταν το σκίτσο: το δίκαιοι να γινόταν άδικοι. Γιατί έτσι βγάζουμε παιδιά στο περιθώριο, έτσι φανερώνουμε την ένδεια του εκπαιδευτικού συστήματος, έτσι φανερώνουμε την προτεραιότητά μας στην αριστεία και όχι την ουσία.

Αυτά φωτίζει το έξυπνο, μετρημένο, ευχάριστο και με χιούμορ δοσμένο κείμενο της Σ. Ηρακλέους, δίνοντας τη νότα αισιοδοξίας στο τέλος ότι και η δασκάλα του παιδιού αλλά και ο πατέρας του κάνουν βήματα κατανόησης και αποδοχής του παιδιού.

Η εικονογράφηση της Φωτεινής Τίκκου, πολύχρωμη, με πολλές χειροποίητες, παιδικές μολυβιές στις μεταμορφώσεις των γραμμάτων και πολύ εκφραστικά βλέμματα, φορείς των έντονων συναισθημάτων.

Για αναγνώστες από 5 περίπου ετών.

Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Με μια ματιά

• Η Δέσποινα Ηρακλέους φωτίζει μέσα από ένα μεστό κείμενο αρκετές παραμέτρους της κατάστασης: πρώτο το παιδί που βλέπει ότι έχει να ανέβει ένα βουνό και χάνεται αβοήθητο. Το σχολείο όπου μέσω της διευθύντριας εμφανίζει απαιτήσεις και ενδιαφέρον μόνο για την εικόνα και το κύρος του αλλά όχι για τις ιδιαιτερότητες του μαθητή. Ο πατέρας του Παναγιώτη που τις περισσότερες φορές είναι απορροφημένος, απασχολημένος. Αυτό το πολύ συχνό εκρηκτικό μείγμα έχει ως αποτέλεσμα ένα παιδί που ενώ διαθέτει άλλα ταλέντα και δεξιότητες, εμείς εμμονικά επιμένουμε να προσδοκούμε από αυτό τις ίδιες επιδόσεις και συμπεριφορές με το 90% των παιδιών. Αυτά φωτίζει το έξυπνο, μετρημένο, ευχάριστο και με χιούμορ δοσμένο κείμενο της Σ. Ηρακλέους, δίνοντας τη νότα αισιοδοξίας στο τέλος ότι και η δασκάλα του παιδιού αλλά και ο πατέρας του κάνουν βήματα κατανόησης και αποδοχής του παιδιού.

Πηγή:

https://www.elniplex.com/ta-grammata-ftaine