Kosvoice / Μια αγκαλιά κι ένα φιλί κι ένα κουτό κουτί (Β. Παπαδημητράκη, Μ. Δημοπούλου) / Μαριάννα Κουμαριανού / 18 Ιουνίου 2021

Μια αγκαλιά κι ένα φιλί κι ένα κουτό κουτί

Συγγραφέας: Βαλεντίνα Παπαδημητράκη

Εικονογράφος: Μαρίνα Δημοπούλου

Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο

Χρονολογία Έκδοσης: Οκτώβριος 2020

Μερικές φορές, πιάνεις στα χέρια σου ένα βιβλίο που σε ξαφνιάζει. Σε ξαφνιάζει για την ιδέα και τη σύλληψή της, για το πώς αυτή παίρνει μορφή, για τη χρήση του λόγου, την ένωσή του με τις εικόνες, τον ευφυή τρόπο να παρουσιάζει το καθετί… Είναι όλο μία έκπληξη!

Αυτή την έκπληξη ένιωσα κι εγώ με το Κουτό κουτί της Παπαδημητράκη. Κι έτσι ξεκίνησα να ψάχνω πώς προέκυψε όλο αυτό. Ποια είναι τα στοιχεία που συνέθεσαν αυτό το βιβλίο και από πού και πώς αυτό προήλθε. Η αναζήτηση με έφερα στην εξής φράση της συγγραφέως σε συνέντευξή της:

Όταν μιλάμε σε παιδιά δεν σημαίνει ότι απευθυνόμαστε σε όντα χωρίς νοημοσύνη. Κάθε άλλο. Πρέπει να αντιμετωπίζεις το παιδί ισότιμα με οποιονδήποτε άλλο ακροατή. (…) Χρειάζεται, λοιπόν, αμεσότητα, ζεστασιά και απλότητα. Από εκεί και πέρα, μπορείς να μιλήσεις για τα πάντα στο παιδί αρκεί να βρεις τον τρόπο.

Η περιγραφή αυτή ήταν αυτό που αναζητούσα και αυτό που μου έδωσε την απάντηση για το αποτέλεσμα που έχω στα χέρια μου.

Η ιστορία μιλάει για ένα παιχνίδι που παίζει μια μαμά με το παιδί της. έχουν ένα κουτό που πρέπει να μαντέψουν τι έχει μέσα. Κι αρχίζουν οι εικασίες… Έχει την ακρογιαλιά με τα χρωματιστά βότσαλα, ένα αστέρι κι έναν γαλαξία, ένα ποταμάκι που τρέχει, ένα ποδήλατο κι έναν χαρταετό, ένα τεράστιο παγωτό, ένα τρένο του βυθού… Το κουτί αυτό έχει ό,τι χωράει ο νους κι άλλα τόσα! Όσα μπορεί να βάλει η φαντασία. Κι όλα χωράνε. Γιατί το κουτί, αν και κουτό, είναι μαγικό. Μεγαλώνει, μικραίνει, είναι ξύλινο ή ζυμαρένιο ή πλαστικό ή όσα άλλα μπορεί κανείς να σκεφτεί.

Η ιστορία, οι στιχομυθίες είναι έμμετρες. Έχουν μουσικότητα, ζωντάνια και σπιρτάδα. Είναι το παιχνίδι της μαμάς με το παιδί της. Είναι όλα όσα τους συνδέουν και όλα όσα μπορούν μαζί να δημιουργήσουν.

Οι εικόνες είναι εντυπωσιακές! Η Δημοπούλου έχει πάρει κάθε εικόνα που φέρνουν τα λόγια της μαμάς και του παιδιού, τους δίνει την πραγματική, τρόπον τινά, διάστασή τους και μετά ανοίγει τις εικόνες στο άγνωστο, στο φανταστικό, στο μη συμβατικό, στο απρόσμενο. Τα ασύνδετα που φέρνει η φαντασία, τα έχει αποδώσει με τρόπο που σου ανοίγουν ακόμα ένα παράθυρο στο δημιουργήσεις κι άλλες, κι άλλες εικόνες. Σχέδια που πατάνε στη γεωμετρία αλλά και στις γραμμές που βλέπουμε σε χαρακτικά έργα και χρώματα φωτεινά και χαρούμενα που πάνω στο λευκό φόντο αναδεικνύονται και ζωντανεύουν.

Ενίοτε, αναρωτιέμαι αν στις μέρες μας υπάρχει ποίηση επάξια που να απευθύνεται σε παιδιά. Που να μπορεί να τα ακολουθήσει και να τα σεβαστεί. Να μην αποτελείται από χαζο-χαρουμενο-στιχάκια. Και, ναι, τελικά, όντως βγαίνουν μικρά διαμαντάκια, όπως αυτό το βιβλίο, που με την απλότητά του αλλά και τη συνέπεια ως προς τα μορφικά του χαρακτηριστικά, έχει να προσφέρει πολλά στα μικρά παιδιά και να τους δώσει την ευκαιρία να ξεδιπλώσουν πτυχές της φαντασίας τους!

Την εικονογράφηση της στήλης έχει επιμεληθεί η Πωλίνα Παπανικολάου. Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στον σύνδεσμο: www.polinapapanikolaou.eu

Πηγή:

https://www.kosvoice.gr/kouto-kouti