KosVoice / Ζήτω η περιέργεια! (Πόσο κρατά η ελπίδα) / Μαρία Ανδρικοπούλου / 7 Οκτωβρίου 2021
Τίτλος : «Πόσο κρατά η ελπίδα»
Συγγραφέας : Νεκτάριος Στελλάκης
Εικονογράφος: Αλέξης Φραγκούλης
Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο
Ένα παιδί αναρωτιέται αν υπάρχει ελπίδα και πόσο αυτή κρατά.
Ο Νεκτάριος Στελλάκης με έξι ιστορίες-ισάριθμες με τα γράμματα που σχηματίζουν τη λέξη ΚΥΠΡΟΣ, αλλά και τη λέξη ΕΛΠΙΔΑ αναλαμβάνει να δώσει απάντηση σε αυτό το δύσκολο ερώτημα. Οι ιστορίες αφορούν την εισβολή στην Κύπρο και τις συνέπειές της στις ζωές των ανθρώπων και αποτελούν μια τοποθέτηση στο ζήτημα που συνηθίζουμε να αναφέρουμε ως «Κυπριακό».
Πως ζυμώνεται η ελπίδα μέσα από τις αφηγήσεις , αλλά και μέσα από τις εικόνες που τις συνοδεύουν; Χαρακτικά και ιστορίες που μιλούν στα παιδιά για την απώλεια, τον πόλεμο, την προσφυγιά, τα χαμένα όνειρα και για το χρώμα της ελπίδας.
Στην πρώτη αφήγηση που τιτλοφορείται «Αγνοούμενος» η ελπίδα αντέχει όσο αντέχει η μάνα του παλικαριού που αγνοείται. Μάνα που ζει σαν να φυλάει αέναη σκοπιά καρτερώντας το γιο της και μην αφήνοντας την ελπίδα να σβήσει.
Στη «Γιαλούσα» ,τον τόπο που αναγκάστηκε στα δεκαοχτώ της να εγκαταλείψει μαζί με τα όνειρά της μια γυναίκα, εκεί έχει εγκαταλειφθεί και η ελπίδα.
Στην ιστορία με τίτλο «Σκορπίσαμε» ξεδιπλώνεται η νοσταλγία για τα αγαπημένα μέρη, το μαράζι και η σιωπή της προσφυγιάς που παγώνει την ελπίδα.
Στο «Απ’ το μαζί στο χώρια» η ελπίδα μοιάζει με ένα αβγό που εμείς το κλωσάμε. Κι αν φανούμε απρόσεχτοι και σπάσει το αβγό, μαζί κομματιάζεται και η ελπίδα.
Στο «Εύκολα κτίζεις δύσκολα γκρεμίζεις», ο πόνος και ο πόλεμος αφήνονται πίσω. Η ελπίδα φωλιάζει στο σχολείο και στη μόρφωση. Στην αγάπη και τον αλληλοσεβασμό.
Στην τελευταία ιστορία « Η ζωή τραβάει μπροστά» οι μνήμες μένουν πίσω και η ζωή αντάμα με την ελπίδα προχωρούν προς τα μπρος.
Με το βιβλίο αυτό το συγγραφέας , όπως ο ίδιος αναφέρει, «τακτοποιεί» ζητήματα που τον απασχολούν και διαφυλάσσει ιστορίες που του έχουν αφηγηθεί φίλοι και γνωστοί του από την Κύπρο. Ιστορίες που χάρη στην καταγραφή και μετουσίωσή τους σε λογοτεχνική αφήγηση φτάνουν στο αναγνωστικό κοινό και γίνονται κιβωτοί μνήμης.
Πόσο κρατά η ελπίδα; Όσο γράφονται τόσο ωραία βιβλία.
Πηγή:
In Same Category
- Ο Αναγνώστης / Για ένα ποδήλατο / Εύη Γερασίμου-Καλλιγά / Οκτώβριος 2024
- Σκεπτικό βράβευσης White Ravens 2024 (αγγλικά) / Το κοτσύφι
- Διάστιχο / Ελένη Γεωργοστάθη: «Φίλοι δεμένοι με κλωστή» / Κατερίνα Ζαμαρία / 19 Σεπτεμβρίου 2024
- Ο Αναγνώστης / Μικρά κριτικά εικονογραφημένα… με δυο λόγια / Μαρίζα Ντεκάστρο / Σεπτεμβριος 2024
- efsyn.gr / «Μια φωλιά για μένα» της Βαλεντίνας Παπαδημητράκη / Μαρία Μυστακίδου / 3 Μαρτίου 2024