Kosvoice / Τα γράμματα φταίνε (Δ. Ηρακλέους, Φ. Τίκκου) / Μαριάννα Κουμαριανού / 15 Δεκεμβρίου 2021

Συγγραφέας: Δέσποινα Ηρακλέους

Εικονογράφος: Φωτεινή Τίκκου

Εκδόσεις: Καλειδοσκόπιο

Χρονολογία Έκδοσης: 2021

Τι μπελάς τελικά είναι η ανακάλυψη της γραφής και των γραμμάτων! Τι ακόμα μεγαλύτερος μπελάς, να έχεις μεγάλο όνομα και να είναι η πρώτη λέξη που πρέπει να μάθεις να γράφεις σωστά…

Ο Παναγιώτης, πρώτη φορά πρωτάκι και ο μόνος από τους συμμαθητές του με μεγάλο όνομα. Αυτό για αρχή δεν είναι πρόβλημα. Γίνεται πρόβλημα μόλις μαθαίνει για εκείνος τον μεγάλο πίνακα σε εμφανές σημείο, στον διάδρομο του σχολείου, που πρόκειται να μπει το όνομα κάθε παιδιού, μόλις αυτό μάθει να το γράφει. Μέρα με τη μέρα προστίθεται κάποιο όνομα. Όμως όχι το δικό του. ο Παναγιώτης, κάθε που ξεκινάει να γράφει τα γράμματα, από κάθε ένα ξεπηδούν ζωγραφιές. Πόρτες με ελέφαντες, μηχανάκια που οδηγούν μύγες, ψάρια καπέλα, σκουληκάκια που παίζουν μπάλα σε γήπεδα ποδοσφαίρου… Άντε το όνομα να φτάσει στο τέλος και να ολοκληρωθεί. Γίνεται ιστορίες και ζωγραφιές.

Μου άρεσε που η ιστορία εκτυλίσσεται με τον “παραμορφωτικό φακό” του Παναγιώτη. Βλέπει τη διευθύντρια ψηλή και στρογγυλή και με μαλλιά σαν μανιτάρι με τρίχες, τη δασκάλα με κόκκινα φουσκωτά μαλλιά σαν σύννεφο… Ήδη από την αρχή της ιστορίας, γίνεται ένα παιχνίδι εικόνων. Σαν καθετί να αλλάζει μορφή και να φαίνεται διαφορετικό μέσα από τα μάτια του Παναγιώτη! Πώς λοιπόν θα μπορούσε να γίνει αλλιώς; Αν οι άνθρωποι φαντάζουν αλλιώς στα μάτια του, τα γράμματα, κάτι τόσο ανιαρό, είναι σίγουρο ότι θα αποζητούσε να αποκτήσει μορφή και ροή στον χρόνο. Αυτό ακριβώς έγινε. Η φαντασία του έπλαθε κόσμους. Όμως αυτό δεν μπορεί να είναι αποδεκτό. Το σχολείο αναμένει ένα πολύ συγκεκριμένο αποτέλεσμα από κάθε διαδικασία. Κι ο Παναγιώτης μπερδευόταν στη διαδρομή.

Τελικά, το ξεχωριστό χαρακτηριστικό που έχει καθένας μας είναι αυτό που φέρνει τη λύση όταν τίποτα άλλο δεν μπορεί να το πετύχει. Η ικανότητα του Παναγιώτη να δημιουργεί κόσμους και ιστορίες ήταν αυτό που βοήθησε όλα τα παιδιά την ημέρα που μια καταιγίδα έφερε τα άνω κάτω και φόβισε τα παιδιά της τάξης. Αυτό που φαινόταν ως αδυναμία στην αρχή, έγινε ο τρόπος και η δύναμη που πήραν τα άλλα παιδιά από αυτόν να ξεπεράσουν τον φόβο τους.

Ο Παναγιώτης ήταν γενναίος! Όχι επειδή δεν φοβήθηκε την καταιγίδα. Ήταν γενναίος επειδή δεν έπαψε ποτέ να είναι ο εαυτός του!

Πηγή:

https://www.kosvoice.gr/grammata-ftaine