Must / «ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ», Πάνος Κυπαρίσσης / Ανδρονίκη Λασηθιωτάκη / 27 Μαΐου 2024

Ο Πάνος Κυπαρίσσης σκηνοθετεί έναν ποιητικό διάλογο ανάμεσα σε δύο δέντρα, ένα αλληγορικό κείμενο για τις ανθρώπινες σχέσεις.

«Το παραμύθι της μοναξιάς» του Πάνου Κυπαρίσση σε εικονογράφηση της Μαρίνας Δημοπούλου είναι ένα βιβλίο με παρηγορητικό ποιητικό κείμενο για τη μοναξιά.

Παραμύθι;

Ναι, παραμύθι! Συνήθως όταν ακούμε «παραμύθι» ο νους μας πάει σε ένα κείμενο  που το χαρακτηρίζει η φανταστική αλληγορία και απευθύνεται σε παιδιά. Από τις λέξεις όμως παρά + μύθος γεννιέται το ρήμα «παραμυθούμαι» που σημαίνει παρηγορώ, καθησυχάζω, ενθαρρύνω.

[...]

 Παίρνω θάρρος, μαζεύω τα σκοτάδια μου και το μπορώ.

Τίποτα δεν είναι ίδιο αλλά η ομορφιά, απ’ όπου να τη βρεις,

απ' όπου να τη δεις, κάνει τροφή το τίποτα και ζεις.

[...]

Έχουμε λοιπόν ένα πολυεπίπεδο αλληγορικό, κι αφού αλληγορικό και αισιόδοξο, παρηγορητικό κείμενο που δεν υπακούει σε αυστηρούς ποιητικούς κανόνες. Ωστόσο, υπάρχει ρυθμός στη ροή του και βάθος μηνυμάτων και συναισθημάτων που το καθιστούν μαγικό!

Δυο δέντρα. Δυο δέντρα που κανείς θα έλεγε είναι δέντρα και τα δύο άρα ίδια πράγματα. Απλά δυο δέντρα που στέκουν εκεί ανήμπορα να μετακινηθούν είτε τους αρέσει είτε όχι. Δυο δέντρα που ναι μεν ανήκουν στην ίδια κατηγορία, είναι δέντρα, μα είναι τόσο διαφορετικά. Τόσο διαφορετικά όσο όλοι εμείς μεταξύ μας. Ίδιοι, αφού είμαστε άνθρωποι μα και διαφορετικοί ακριβώς πάλι γιατί είμαστε άνθρωποι. Μας χωρίζει όμως μια μεγάλη διαφορά, εμάς από τα δέντρα. Εμείς έχουμε την επιλογή να μετακινηθούμε και από το προνόμιό μας αυτό συχνά αντιλαμβανόμαστε πόσο μόνοι ή ακόμη πιο μόνοι μπορούμε να νιώσουμε. Πόσο διαφορετικοί μπορούμε να νιώσουμε και πόσο η διαφορετικότητά μας μπορεί να μας απομονώσει, να μας περιθωριοποιήσει.

Ο Κυπαρίσσης αποφάσισε να βάλει σε διάλογο αυτά τα δυο διαφορετικά δέντρα μεταξύ τους. Το ένα λέει ήταν φυλλοβόλο και το άλλο αειθαλές. Για καιρό μάλωναν και θύμωναν, μα σε ένα δύσκολο χειμώνα αποφάσισαν να μιλήσουν. Όπως οι δύσκολες καταστάσεις μπορεί να μας απομακρύνουν καμιά φορά μπορεί να μας φέρουν και πιο κοντά. Σε αυτόν το διάλογο, που παρακολουθούμε και δεν βλέπουμε ποτέ να διακόπτεται, ο καθένας ακούει με προσοχή και προσπαθεί να αντιληφθεί με δεκτικότητα τον κόσμο του άλλου. Σκοπός σ' αυτόν το διάλογο είναι η κατανόηση της συνθήκης του άλλου, σκοπός είναι η αγάπη, η ενσυναίσθηση, η συμπερίληψη, η αποδοχή, η συμπαράσταση, το σμίξιμο και τέλος η επιβίωση.

Για τον καθένα μπορεί να ισχύουν άλλες συνθήκες, άλλη ενόραση του κόσμου και της ζωής, διαφορετικές ανάγκες, διαφορετικές προτεραιότητες. Μέσα από τον διάλογο, τον υγιή και ειλικρινή διάλογο όμως, έχουμε την ένωση και τη ζεστασιά.

Σ’ αυτόν τον σκληρό κόσμο όλοι έχουμε ανάγκη τον διπλανό μας, όλοι έχουμε ανάγκη την αγκαλιά και αυτό το βιβλίο είναι ικανό να χαρίσει πολλή ζεστασιά και αισιοδοξία. Είναι ένα βιβλίο που εκτός από παρηγορητικό που είναι, είναι και ένα βιβλίο που θέλει να κάνει τον κόσμο μας καλύτερο, είναι ένα βιβλίο που κάνει μια προσπάθεια ώστε να μας σώσει, να μας βοηθήσει να ανοίξουμε τα χέρια και να αγκαλιαστούμε!

Αναζητήστε το στο βιβλιοπωλείο Parga εδώ.

lasithiotakisa@sppmedia.com

Από τη σελίδα του εκδότη:

Δυο δέντρα, αειθαλές το ένα, φυλλοβόλο τ’ άλλο,

μεγαλώνουν χρόνια, με ή δίχως χιόνια, μόνα,

το ένα πλάι στ’ άλλο, μια στον ήλιο,
μια στης νύχτας τα φτερά.

Θυμώνουν, μαλώνουν, ώσπου σ’ έναν δύσκολο χειμώνα,

αποφασίζουν να τα βρουν και να μιλήσουν. 

Μία εικαστική έκδοση υψηλής ποιότητας και αισθητικής, στην οποία η απόλαυση της γλώσσας και του ρυθμού, βρίσκει το καθρέφτισμά της στο ονειρικό στοιχείο που αποπνέουν τα ζωγραφικά έργα που φιλοτέχνησε η Μαρίνα Δημοπούλου. 

Για τον συγγραφέα: Πάνος Κυπαρίσσης γεννήθηκε στην Οξυά Ιωαννίνων. Σπούδασε Μαθηματικά και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο της ΑΘήνας και Θέατρο στη Δραματική Σχολή του Θεάτρου Τέχνης-Κάρολος Κουν.
Ηθοποιός και σκηνοθέτης στο θέατρο, στην τηλεόραση και στον κινηματογράφο.

Εργάστηκε ως καθηγητής Φιλολογίας και Μαθηματικών στη Μέση Εκπαίδευση για μια περίπου δεκαετία. Επίσης, για μια οκταετία, ως καθηγητής Υποκριτικής στις δραματικές σχολές «Βεάκη», «Νέο Ελληνικό Θέατρο - Γιώργου Αρμένη», και «Δήλος - Δήμητρα Χατούπη».

Γράφει ποίηση, δοκίμιο και μεταφράζει θεατρικά κείμενα. Κείμενά του έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Βουλγαρικά και Τσεχικά.

Το 2014 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης για την ποιητική συλλογή "Τα τιμαλφή" και το πρώτο βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ Ιεράπετρας για την ταινία "Γιάννενα του στοχασμού και των θρύλων".

Με το Καλειδοσκόπιο έχει συνεργαστεί για το βιβλίο του "Το παραμύθι της μοναξιάς". 

Για την εικονογράφο: Η Μαρίνα Δημοπούλου γεννήθηκε το 1978 στην Αθήνα. Σε νεαρή ηλικία παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής στο εργαστήρι της ζωγράφου Δάφνης Λιαναντωνάκη. Ξεκίνησε τις σπουδές της στη Σχολή Βακαλό Art and Design και τις συνέχισε στο Λονδίνο με Master στη γραφιστική και την πειραματική τυπογραφία στο Middlesex University.

Αρχικά εργάστηκε σε περιοδικά, αλλά σύντομα μετακόμισε στην Ιταλία όπου και ξεκίνησε να δουλεύει σε γραφιστικά γραφεία ειδικευόμενη στην εικονογράφηση και στο design λογοτύπων και εντύπων.

Τα τελευταία χρόνια ζει μεταξύ Ρώμης και Αθήνας και συνεργάζεται με εκδοτικούς οίκους και ιδιώτες σε Ελλάδα, Ελβετία και Ιταλία στους τομείς του παιδικού βιβλίου, της σκηνογραφίας, της εταιρικής ταυτότητας και της δημιουργίας εντύπων.

Έχει εικονογραφήσει παιδικά βιβλία σε Ελλάδα και το εξωτερικό, έχει επιμεληθεί επαγγελματικούς καταλόγους, βιβλία και μελέτες και έχει λάβει μέρος σε ομαδικές εκθέσεις σε Ιταλία, Ισπανία και Ελλάδα.

Έχει συνεργαστεί με το Καλειδοσκόπιο και για τα βιβλία "Οι Συνωμότες της τσουγκράνας", "Τα φαντάσματα του Θόδωρου Παπαγιάννη" και Το παραμύθι της μοναξιάς. 

Πηγή:

www.must.com.cy/gr/blogs/androniki-lasithiotaki/to-paramythi-tis-monaxias